عکس هنرپیشه ها

۱. مومیایی

احتمالاً مومیایی‌های مصر باستان مشهورترین مرده‌های روی زمین هستند. چند هزار سال پیش در مصر باستان بدن افراد سرشناس پس از مرگ با هزینه‌ی گزاف تبدیل به مومیایی میشد، برای این کار ابتدا تمام اجزای داخلی از جمله مغز از بدن خارج میشد. آن‌ها از طریق قلابی در بینی مرده سوراخی ایجاد می‌کردند و سپس با لوله‌ای، محتوای مغز را له کرده و بیرون میکشیدند، سپس بدن را با مواد خشک مانند خاک اره پر می‌کردند و در پارچه‌ای کتانی به نام لننس می‌پیچیدند و در مقبره‌هایی مهر و موم شده قرار می‌دادند. مصریان باستان بر این باور بودند که مومیایی شدن روح را برای سفر به زندگی پس از مرگ حفظ می‌کند.

۲. سرمازیستی

۳. سوزاندن بالیایی

بر خلاف تشییع جنازه‌های مرسوم که با غم و اندوه همراه است، مراسم تدفین هندوهای بالی شبیه کارناوال شادی به نظر می‌رسد. مردم شادی‌کنان مرده‌ی خود را در خیابان‌ها می‌چرخانند تا به محل تدفین برسد و سپس آن را در قالبی تشریفاتی شبیه گاو نر قرار می‌دهند و آتش می‌زنند.

۴. پلاستیکی کردن

دانشمند آلمانی، گانتر فان هاگن روشی ابداع کرده که بر اساس آن مردم می‌توانند جسدشان را به یکی از موزه‌های دنیا اهدا کنند و بدن مردگان را با این روش سال‌ها به نمایش بگذارند. در پلاستینیشن مانند مومیایی کردن مرده کالبد شکافی می‌شود و سپس بدن در حالت‌های مختلف که جنبه‌ی آموزشی دارد در مایعی قرار می‌گیرد که با آب بدن جایگزین شده و باعث می‌شود اجزا سخت شده و از پوسیدگی حفظ شوند.

۵. غار تدفین نئاندرتال

۶. اجساد باتلاقی

در قرون وسطا افراد زیادی در باتلاق‌های اروپای شمالی جان خود را از دست داده‌اند اما تحقیقات نشان می‌دهد بعضی از اجساد با دقت و هدف خاصی در باتلاق دفن شده‌اند. باستان شناسان توانستند روی این اجساد که به علت مواد شیمیایی درون مرداب به خوبی حفظ شده بودند تحقیقات زیادی انجام دهند.

۷. کفن و دفن آسمانی در تبت

اگر همیشه آرزوی پرواز داشته‌اید، در تبت می‌توانید این کار را انجام دهید، اما کمی پس از مرگ. بعضی از تبتی‌ها به جای آنکه زمین سخت را برای خاک سپاری مرده‌هایشان آماده کنند اجساد عزیزان خود را در دشت‌های مرتفع رها می‌کنند تا توسط کرکس‌ها خورده شوند. حتی آرد و شیر هم به بدن مردگان می‌مالند تا طعم بهتری داشته باشند.

۸. تدفین در کشتی وایکینگ‌ها

زندگی وایکینگ‌ها به معنای واقعی با دریا در آمیخته بود و پس از مرگ نیز آن‌ها به دریا باز می‌گشتند. وایکینگ‌های ثروتمندتر در کشتی پر شده از مواد غذایی، جواهرات و گاهی بندگان و حیوانات برای راحتی پس از مرگ قرار داده میشدند و سپس کشتی در زمین دفن شده و یا به دریا فرستاده و به آتش کشیده میشد. در باور وایکینگ‌ها جنگجوی از دست رفته به تالار پذیرایی خدای اودین فرستاده می‌شود.

۹. تدفین در درخت

۱۰. برج خاموشان