عکس هنرپیشه ها

عکس هنرپیشه ها

عکس هنرپیشه ها

  • ورود کاربران

  • آمار

    • کل (online):۴۰۴۷
    • اعضا (online):۰
    • میهمان (online):۴۰۴۷
    • بازدید امروز::۱۶۳۷
    • بازدید دیروز::۲۲۰۲
    • بازدید کل::۱۹۰۶۶۲۵۲

  • نظرسنجی

  • تبلیغات

سبد خرید

چند لحظه صبر كنيد ...

چند لحظه صبر كنيد ...
اين کالا به سبد خريد شما اضافه شد
اين کالا را قبلا به سبد خريد خود اضافه کرده ايد
کالا مورد نظر از سبد خريد شما حذف شد
{ STORE_ERROR }
حذف شود؟
  • کد رهگیری

21 اسفند 1403 |

خوش آمديد!
سایت اطلاع رسانی آبلیمو
|  | |
خوش آمديد!

دسته بندی

  • سوره مبارکه الشعراء

  • سوره ۲۶: الشعراء - جزء ۱۹
  • تعداد نمایش : ۱۰۴۹
    تاریخ : 30 مرداد 1390

سوره مبارکه الشعراء

سوره ۲۶: الشعراء - جزء ۱۹
سوره مبارکه الشعراء
بزرگنمایی

به نام خداوند رحمتگر مهربان

  

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

طا سين ميم (۱)

  

طسم ﴿۱﴾

اين است آيه‏هاى كتاب روشنگر (۲)

  

تِلْكَ آيَاتُ الْكِتَابِ الْمُبِينِ ﴿۲﴾

شايد تو از اينكه [مشركان] ايمان نمى‏آورند جان خود را تباه سازى (۳)

  

لَعَلَّكَ بَاخِعٌ نَّفْسَكَ أَلَّا يَكُونُوا مُؤْمِنِينَ ﴿۳﴾

اگر بخواهيم معجزه‏اى از آسمان بر آنان فرود مى‏آوريم تا در برابر آن گردنهايشان خاضع گردد (۴)

  

إِن نَّشَأْ نُنَزِّلْ عَلَيْهِم مِّن السَّمَاء آيَةً فَظَلَّتْ أَعْنَاقُهُمْ لَهَا خَاضِعِينَ ﴿۴﴾

و هيچ تذكر جديدى از سوى [خداى] رحمان برايشان نيامد جز اينكه همواره از آن روى برمى‏تافتند (۵)

  

وَمَا يَأْتِيهِم مِّن ذِكْرٍ مِّنَ الرَّحْمَنِ مُحْدَثٍ إِلَّا كَانُوا عَنْهُ مُعْرِضِينَ ﴿۵﴾

[آنان] در حقيقت به تكذيب پرداختند و به زودى خبر آنچه كه بدان ريشخند مى كردند بديشان خواهد رسيد (۶)

  

فَقَدْ كَذَّبُوا فَسَيَأْتِيهِمْ أَنبَاء مَا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُون ﴿۶﴾

مگر در زمين ننگريسته‏اند كه چه قدر در آن از هر گونه جفتهاى زيبا رويانيده‏ايم (۷)

  

أَوَلَمْ يَرَوْا إِلَى الْأَرْضِ كَمْ أَنبَتْنَا فِيهَا مِن كُلِّ زَوْجٍ كَرِيمٍ ﴿۷﴾

قطعا در اين [هنرنمايى] عبرتى است و[لى] بيشترشان ايمان‏آورنده نيستند (۸)

  

إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ ﴿۸﴾

و در حقيقت پروردگار تو همان شكست‏ناپذير مهربان است (۹)

  

وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ ﴿۹﴾

و [ياد كن] هنگامى را كه پروردگارت موسى را ندا درداد كه به سوى قوم ستمكار برو (۱۰)

  

وَإِذْ نَادَى رَبُّكَ مُوسَى أَنِ ائْتِ الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ ﴿۱۰﴾

قوم فرعون آيا پروا ندارند (۱۱)

  

قَوْمَ فِرْعَوْنَ أَلَا يَتَّقُونَ ﴿۱۱﴾

گفت پروردگارا مى‏ترسم مرا تكذيب كنند (۱۲)

  

قَالَ رَبِّ إِنِّي أَخَافُ أَن يُكَذِّبُونِ ﴿۱۲﴾

و سينه‏ام تنگ مى‏گردد و زبانم باز نمى‏شود پس به سوى هارون بفرست (۱۳)

  

وَيَضِيقُ صَدْرِي وَلَا يَنطَلِقُ لِسَانِي فَأَرْسِلْ إِلَى هَارُونَ ﴿۱۳﴾

و [از طرفى] آنان بر [گردن] من خونى دارند و مى‏ترسم مرا بكشند (۱۴)

  

وَلَهُمْ عَلَيَّ ذَنبٌ فَأَخَافُ أَن يَقْتُلُونِ ﴿۱۴﴾

فرمود نه چنين نيست نشانه‏هاى ما را [براى آنان] ببريد كه ما با شما شنونده‏ايم (۱۵)

  

قَالَ كَلَّا فَاذْهَبَا بِآيَاتِنَا إِنَّا مَعَكُم مُّسْتَمِعُونَ ﴿۱۵﴾

پس به سوى فرعون برويد و بگوييد ما پيامبر پروردگار جهانيانيم (۱۶)

  

فَأْتِيَا فِرْعَوْنَ فَقُولَا إِنَّا رَسُولُ رَبِّ الْعَالَمِينَ ﴿۱۶﴾

فرزندان اسرائيل را با ما بفرست (۱۷)

  

أَنْ أَرْسِلْ مَعَنَا بَنِي إِسْرَائِيلَ ﴿۱۷﴾

[فرعون] گفت آيا تو را از كودكى در ميان خود نپرورديم و ساليانى چند از عمرت را پيش ما نماندى (۱۸)

  

قَالَ أَلَمْ نُرَبِّكَ فِينَا وَلِيدًا وَلَبِثْتَ فِينَا مِنْ عُمُرِكَ سِنِينَ ﴿۱۸﴾

و [سرانجام] كار خود را كردى و تو از ناسپاسانى (۱۹)

  

وَفَعَلْتَ فَعْلَتَكَ الَّتِي فَعَلْتَ وَأَنتَ مِنَ الْكَافِرِينَ ﴿۱۹﴾

گفت آن را هنگامى مرتكب شدم كه از گمراهان بودم (۲۰)

  

قَالَ فَعَلْتُهَا إِذًا وَأَنَا مِنَ الضَّالِّينَ ﴿۲۰﴾

و چون از شما ترسيدم از شما گريختم تا پروردگارم به من دانش بخشيد و مرا از پيامبران قرار داد (۲۱)

  

فَفَرَرْتُ مِنكُمْ لَمَّا خِفْتُكُمْ فَوَهَبَ لِي رَبِّي حُكْمًا وَجَعَلَنِي مِنَ الْمُرْسَلِينَ﴿۲۱﴾

و [آيا] اينكه فرزندان اسرائيل را بنده [خود] ساخته‏اى نعمتى است كه منتش را بر من مى‏نهى (۲۲)

  

وَتِلْكَ نِعْمَةٌ تَمُنُّهَا عَلَيَّ أَنْ عَبَّدتَّ بَنِي إِسْرَائِيلَ ﴿۲۲﴾

فرعون گفت و پروردگار جهانيان چيست (۲۳)

  

قَالَ فِرْعَوْنُ وَمَا رَبُّ الْعَالَمِينَ ﴿۲۳﴾

گفت پروردگار آسمانها و زمين و آنچه ميان آن دو است‏اگر اهل يقين باشيد (۲۴)

  

قَالَ رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا إن كُنتُم مُّوقِنِينَ ﴿۲۴﴾

[فرعون] به كسانى كه پيرامونش بودند گفت آيا نمى‏شنويد (۲۵)

  

قَالَ لِمَنْ حَوْلَهُ أَلَا تَسْتَمِعُونَ ﴿۲۵﴾

[موسى دوباره] گفت پروردگار شما و پروردگار پدران پيشين شما (۲۶)

  

قَالَ رَبُّكُمْ وَرَبُّ آبَائِكُمُ الْأَوَّلِينَ ﴿۲۶﴾

[فرعون] گفت واقعا اين پيامبرى كه به سوى شما فرستاده شده سخت ديوانه است (۲۷)

  

قَالَ إِنَّ رَسُولَكُمُ الَّذِي أُرْسِلَ إِلَيْكُمْ لَمَجْنُونٌ ﴿۲۷﴾

[موسى] گفت پروردگار خاور و باختر و آنچه ميان آن دو است‏اگر تعقل كنيد (۲۸)

  

قَالَ رَبُّ الْمَشْرِقِ وَالْمَغْرِبِ وَمَا بَيْنَهُمَا إِن كُنتُمْ تَعْقِلُونَ ﴿۲۸﴾

[فرعون] گفت اگر خدايى غير از من اختيار كنى قطعا تو را از [جمله] زندانيان خواهم ساخت (۲۹)

  

قَالَ لَئِنِ اتَّخَذْتَ إِلَهًا غَيْرِي لَأَجْعَلَنَّكَ مِنَ الْمَسْجُونِينَ ﴿۲۹﴾

گفت گر چه براى تو چيزى آشكار بياورم (۳۰)

  

قَالَ أَوَلَوْ جِئْتُكَ بِشَيْءٍ مُّبِينٍ ﴿۳۰﴾

گفت اگر راست مى‏گويى آن را بياور (۳۱)

  

قَالَ فَأْتِ بِهِ إِن كُنتَ مِنَ الصَّادِقِينَ ﴿۳۱﴾

پس عصاى خود بيفكند و بناگاه آن اژدرى نمايان شد (۳۲)

  

فَأَلْقَى عَصَاهُ فَإِذَا هِيَ ثُعْبَانٌ مُّبِينٌ ﴿۳۲﴾

و دستش را بيرون كشيد و بناگاه آن براى تماشاگران سپيد مى‏نمود (۳۳)

  

وَنَزَعَ يَدَهُ فَإِذَا هِيَ بَيْضَاء لِلنَّاظِرِينَ ﴿۳۳﴾

[فرعون] به سرانى كه پيرامونش بودند گفت واقعا اين ساحرى بسيار داناست (۳۴)

  

قَالَ لِلْمَلَإِ حَوْلَهُ إِنَّ هَذَا لَسَاحِرٌ عَلِيمٌ ﴿۳۴﴾

مى‏خواهد با سحر خود شما را از سرزمينتان بيرون كند اكنون چه راى مى‏دهيد (۳۵)

  

يُرِيدُ أَن يُخْرِجَكُم مِّنْ أَرْضِكُم بِسِحْرِهِ فَمَاذَا تَأْمُرُونَ ﴿۳۵﴾

گفتند او و برادرش را در بند دار و گردآورندگان را به شهرها بفرست (۳۶)

  

قَالُوا أَرْجِهِ وَأَخَاهُ وَابْعَثْ فِي الْمَدَائِنِ حَاشِرِينَ ﴿۳۶﴾

تا هر ساحر ماهرى را نزد تو بياورند (۳۷)

  

يَأْتُوكَ بِكُلِّ سَحَّارٍ عَلِيمٍ ﴿۳۷﴾

پس ساحران براى موعد روزى معلوم گردآورى شدند (۳۸)

  

فَجُمِعَ السَّحَرَةُ لِمِيقَاتِ يَوْمٍ مَّعْلُومٍ ﴿۳۸﴾

و به توده مردم گفته شد آيا شما هم جمع خواهيد شد (۳۹)

  

وَقِيلَ لِلنَّاسِ هَلْ أَنتُم مُّجْتَمِعُونَ ﴿۳۹﴾

بدين اميد كه اگر ساحران غالب شدند از آنان پيروى كنيم (۴۰)

  

لَعَلَّنَا نَتَّبِعُ السَّحَرَةَ إِن كَانُوا هُمُ الْغَالِبِينَ ﴿۴۰﴾

و چون ساحران پيش فرعون آمدند گفتند آيا اگر ما غالب آييم واقعا براى ما مزدى خواهد بود (۴۱)

  

فَلَمَّا جَاء السَّحَرَةُ قَالُوا لِفِرْعَوْنَ أَئِنَّ لَنَا لَأَجْرًا إِن كُنَّا نَحْنُ الْغَالِبِينَ ﴿۴۱﴾

گفت آرى و در آن صورت شما حتما از [زمره] مقربان خواهيد شد (۴۲)

  

قَالَ نَعَمْ وَإِنَّكُمْ إِذًا لَّمِنَ الْمُقَرَّبِينَ ﴿۴۲﴾

موسى به آنان گفت آنچه را شما مى‏اندازيد بيندازيد (۴۳)

  

قَالَ لَهُم مُّوسَى أَلْقُوا مَا أَنتُم مُّلْقُونَ ﴿۴۳﴾

پس ريسمانها و چوبدستى‏هايشان را انداختند و گفتند به عزت فرعون كه ما حتما پيروزيم (۴۴)

  

فَأَلْقَوْا حِبَالَهُمْ وَعِصِيَّهُمْ وَقَالُوا بِعِزَّةِ فِرْعَوْنَ إِنَّا لَنَحْنُ الْغَالِبُونَ ﴿۴۴﴾

پس موسى عصايش را انداخت و بناگاه هر چه را به دروغ برساخته بودند بلعيد (۴۵)

  

فَأَلْقَى مُوسَى عَصَاهُ فَإِذَا هِيَ تَلْقَفُ مَا يَأْفِكُونَ ﴿۴۵﴾

در نتيجه ساحران به حالت‏سجده درافتادند (۴۶)

  

فَأُلْقِيَ السَّحَرَةُ سَاجِدِينَ ﴿۴۶﴾

گفتند به پروردگار جهانيان ايمان آورديم (۴۷)

  

قَالُوا آمَنَّا بِرَبِّ الْعَالَمِينَ ﴿۴۷﴾

پروردگار موسى و هارون (۴۸)

  

رَبِّ مُوسَى وَهَارُونَ ﴿۴۸﴾

گفت [آيا] پيش از آنكه به شما اجازه دهم به او ايمان آورديد قطعا او همان بزرگ شماست كه به شما سحر آموخته است به زودى خواهيد دانست‏حتما دستها و پاهاى شما را از چپ و راست‏خواهم بريد و همه‏تان را به دار خواهم آويخت (۴۹)

  

قَالَ آمَنتُمْ لَهُ قَبْلَ أَنْ آذَنَ لَكُمْ إِنَّهُ لَكَبِيرُكُمُ الَّذِي عَلَّمَكُمُ السِّحْرَ فَلَسَوْفَ تَعْلَمُونَ لَأُقَطِّعَنَّ أَيْدِيَكُمْ وَأَرْجُلَكُم مِّنْ خِلَافٍ وَلَأُصَلِّبَنَّكُمْ أَجْمَعِينَ ﴿۴۹﴾

گفتند باكى نيست ما روى به سوى پروردگار خود مى‏آوريم (۵۰)

  

قَالُوا لَا ضَيْرَ إِنَّا إِلَى رَبِّنَا مُنقَلِبُونَ ﴿۵۰﴾

ما اميدواريم كه پروردگارمان گناهانمان را بر ما ببخشايد [چرا] كه نخستين ايمان‏آورندگان بوديم (۵۱)

  

إِنَّا نَطْمَعُ أَن يَغْفِرَ لَنَا رَبُّنَا خَطَايَانَا أَن كُنَّا أَوَّلَ الْمُؤْمِنِينَ ﴿۵۱﴾

و به موسى وحى كرديم كه بندگان مرا شبانه حركت ده زيرا شما مورد تعقيب قرار خواهيد گرفت (۵۲)

  

وَأَوْحَيْنَا إِلَى مُوسَى أَنْ أَسْرِ بِعِبَادِي إِنَّكُم مُّتَّبَعُونَ ﴿۵۲﴾

پس فرعون ماموران جمع‏آورى [خود را] به شهرها فرستاد (۵۳)

  

فَأَرْسَلَ فِرْعَوْنُ فِي الْمَدَائِنِ حَاشِرِينَ ﴿۵۳﴾

[و گفت] اينها عده‏اى ناچيزند (۵۴)

  

إِنَّ هَؤُلَاء لَشِرْذِمَةٌ قَلِيلُونَ ﴿۵۴﴾

و راستى آنها ما را بر سر خشم آورده‏اند (۵۵)

  

وَإِنَّهُمْ لَنَا لَغَائِظُونَ ﴿۵۵﴾

و[لى] ما همگى به حال آماده‏باش درآمده‏ايم (۵۶)

  

وَإِنَّا لَجَمِيعٌ حَاذِرُونَ ﴿۵۶﴾

سرانجام ما آنان را از باغستانها و چشمه‏سارها (۵۷)

  

فَأَخْرَجْنَاهُم مِّن جَنَّاتٍ وَعُيُونٍ ﴿۵۷﴾

و گنجينه‏ها و جايگاه‏هاى پر ناز و نعمت بيرون كرديم (۵۸)

  

وَكُنُوزٍ وَمَقَامٍ كَرِيمٍ ﴿۵۸﴾

[اراده ما] چنين بود و آن [نعمتها] را به فرزندان اسرائيل ميراث داديم (۵۹)

  

كَذَلِكَ وَأَوْرَثْنَاهَا بَنِي إِسْرَائِيلَ ﴿۵۹﴾

پس هنگام برآمدن آفتاب آنها را تعقيب كردند (۶۰)

  

فَأَتْبَعُوهُم مُّشْرِقِينَ ﴿۶۰﴾

چون دو گروه همديگر را ديدند ياران موسى گفتند ما قطعا گرفتار خواهيم شد (۶۱)

  

فَلَمَّا تَرَاءى الْجَمْعَانِ قَالَ أَصْحَابُ مُوسَى إِنَّا لَمُدْرَكُونَ ﴿۶۱﴾

گفت چنين نيست زيرا پروردگارم با من است و به زودى مرا راهنمايى خواهد كرد (۶۲)

  

قَالَ كَلَّا إِنَّ مَعِيَ رَبِّي سَيَهْدِينِ ﴿۶۲﴾

پس به موسى وحى كرديم با عصاى خود بر اين دريا بزن تا از هم شكافت و هر پاره‏اى همچون كوهى سترگ بود (۶۳)

  

فَأَوْحَيْنَا إِلَى مُوسَى أَنِ اضْرِب بِّعَصَاكَ الْبَحْرَ فَانفَلَقَ فَكَانَ كُلُّ فِرْقٍ كَالطَّوْدِ الْعَظِيمِ ﴿۶۳﴾

و ديگران را بدانجا نزديك گردانيديم (۶۴)

  

وَأَزْلَفْنَا ثَمَّ الْآخَرِينَ ﴿۶۴﴾

و موسى و همه كسانى را كه همراه او بودند نجات داديم (۶۵)

  

وَأَنجَيْنَا مُوسَى وَمَن مَّعَهُ أَجْمَعِينَ ﴿۶۵﴾

آنگاه ديگران را غرق كرديم (۶۶)

  

ثُمَّ أَغْرَقْنَا الْآخَرِينَ ﴿۶۶﴾

مسلما در اين [واقعه] عبرتى بود و[لى] بيشترشان ايمان‏آورنده نبودند (۶۷)

  

إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ ﴿۶۷﴾

و قطعا پروردگار تو همان شكست‏ناپذير مهربان است (۶۸)

  

وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ ﴿۶۸﴾

و بر آنان گزارش ابراهيم را بخوان (۶۹)

  

وَاتْلُ عَلَيْهِمْ نَبَأَ إِبْرَاهِيمَ ﴿۶۹﴾

آنگاه كه به پدر خود و قومش گفت چه مى‏پرستيد (۷۰)

  

إِذْ قَالَ لِأَبِيهِ وَقَوْمِهِ مَا تَعْبُدُونَ ﴿۷۰﴾

گفتند بتانى را مى‏پرستيم و همواره ملازم آنهاييم (۷۱)

  

قَالُوا نَعْبُدُ أَصْنَامًا فَنَظَلُّ لَهَا عَاكِفِينَ ﴿۷۱﴾

گفت آيا وقتى دعا مى‏كنيد از شما مى‏شنوند (۷۲)

  

قَالَ هَلْ يَسْمَعُونَكُمْ إِذْ تَدْعُونَ ﴿۷۲﴾

يا به شما سود يا زيان مى‏رسانند (۷۳)

  

أَوْ يَنفَعُونَكُمْ أَوْ يَضُرُّونَ ﴿۷۳﴾

گفتند نه بلكه پدران خود را يافتيم كه چنين مى‏كردند (۷۴)

  

قَالُوا بَلْ وَجَدْنَا آبَاءنَا كَذَلِكَ يَفْعَلُونَ ﴿۷۴﴾

گفت آيا در آنچه مى‏پرستيده‏ايد تامل كرده‏ايد (۷۵)

  

قَالَ أَفَرَأَيْتُم مَّا كُنتُمْ تَعْبُدُونَ ﴿۷۵﴾

شما و پدران پيشين شما (۷۶)

  

أَنتُمْ وَآبَاؤُكُمُ الْأَقْدَمُونَ ﴿۷۶﴾

قطعا همه آنها جز پروردگار جهانيان دشمن منند (۷۷)

  

فَإِنَّهُمْ عَدُوٌّ لِّي إِلَّا رَبَّ الْعَالَمِينَ ﴿۷۷﴾

آن كس كه مرا آفريده و همو راهنماييم مى‏كند (۷۸)

  

الَّذِي خَلَقَنِي فَهُوَ يَهْدِينِ ﴿۷۸﴾

و آن كس كه او به من خوراك مى‏دهد و سيرابم مى‏گرداند (۷۹)

  

وَالَّذِي هُوَ يُطْعِمُنِي وَيَسْقِينِ ﴿۷۹﴾

و چون بيمار شوم او مرا درمان مى‏بخشد (۸۰)

  

وَإِذَا مَرِضْتُ فَهُوَ يَشْفِينِ ﴿۸۰﴾

و آن كس كه مرا مى‏ميراند و سپس زنده‏ام مى‏گرداند (۸۱)

  

وَالَّذِي يُمِيتُنِي ثُمَّ يُحْيِينِ ﴿۸۱﴾

و آن كس كه اميد دارم روز پاداش گناهم را بر من ببخشايد (۸۲)

  

وَالَّذِي أَطْمَعُ أَن يَغْفِرَ لِي خَطِيئَتِي يَوْمَ الدِّينِ ﴿۸۲﴾

پروردگارا به من دانش عطا كن و مرا به صالحان ملحق فرماى (۸۳)

  

رَبِّ هَبْ لِي حُكْمًا وَأَلْحِقْنِي بِالصَّالِحِينَ ﴿۸۳﴾

و براى من در [ميان] آيندگان آوازه نيكو گذار (۸۴)

  

وَاجْعَل لِّي لِسَانَ صِدْقٍ فِي الْآخِرِينَ ﴿۸۴﴾

و مرا از وارثان بهشت پر نعمت گردان (۸۵)

  

وَاجْعَلْنِي مِن وَرَثَةِ جَنَّةِ النَّعِيمِ ﴿۸۵﴾

و بر پدرم ببخشاى كه او از گمراهان بود (۸۶)

  

وَاغْفِرْ لِأَبِي إِنَّهُ كَانَ مِنَ الضَّالِّينَ ﴿۸۶﴾

و روزى كه [مردم] برانگيخته مى‏شوند رسوايم مكن (۸۷)

  

وَلَا تُخْزِنِي يَوْمَ يُبْعَثُونَ ﴿۸۷﴾

روزى كه هيچ مال و فرزندى سود نمى‏دهد (۸۸)

  

يَوْمَ لَا يَنفَعُ مَالٌ وَلَا بَنُونَ ﴿۸۸﴾

مگر كسى كه دلى پاك به سوى خدا بياورد (۸۹)

  

إِلَّا مَنْ أَتَى اللَّهَ بِقَلْبٍ سَلِيمٍ ﴿۸۹﴾

و [آن روز] بهشت براى پرهيزگاران نزديك مى‏گردد (۹۰)

  

وَأُزْلِفَتِ الْجَنَّةُ لِلْمُتَّقِينَ ﴿۹۰﴾

و جهنم براى گمراهان نمودار مى‏شود (۹۱)

  

وَبُرِّزَتِ الْجَحِيمُ لِلْغَاوِينَ ﴿۹۱﴾

و به آنان گفته مى‏شود آنچه جز خدا مى‏پرستيديد كجايند (۹۲)

  

وَقِيلَ لَهُمْ أَيْنَ مَا كُنتُمْ تَعْبُدُونَ ﴿۹۲﴾

آيا ياريتان مى‏كنند يا خود را يارى مى‏دهند (۹۳)

  

مِن دُونِ اللَّهِ هَلْ يَنصُرُونَكُمْ أَوْ يَنتَصِرُونَ ﴿۹۳﴾

پس آنها و همه گمراهان در آن [آتش] افكنده مى‏شوند (۹۴)

  

فَكُبْكِبُوا فِيهَا هُمْ وَالْغَاوُونَ ﴿۹۴﴾

و [نيز] همه سپاهيان ابليس (۹۵)

  

وَجُنُودُ إِبْلِيسَ أَجْمَعُونَ ﴿۹۵﴾

آنها در آنجا با يكديگر ستيزه مى‏كنند [و] مى‏گويند (۹۶)

  

قَالُوا وَهُمْ فِيهَا يَخْتَصِمُونَ ﴿۹۶﴾

سوگند به خدا كه ما در گمراهى آشكارى بوديم (۹۷)

  

تَاللَّهِ إِن كُنَّا لَفِي ضَلَالٍ مُّبِينٍ ﴿۹۷﴾

آنگاه كه شما را با پروردگار جهانيان برابر مى‏كرديم (۹۸)

  

إِذْ نُسَوِّيكُم بِرَبِّ الْعَالَمِينَ ﴿۹۸﴾

و جز تباهكاران ما را گمراه نكردند (۹۹)

  

وَمَا أَضَلَّنَا إِلَّا الْمُجْرِمُونَ ﴿۹۹﴾

در نتيجه شفاعتگرانى نداريم (۱۰۰)

  

فَمَا لَنَا مِن شَافِعِينَ ﴿۱۰۰﴾

و نه دوستى نزديك (۱۰۱)

  

وَلَا صَدِيقٍ حَمِيمٍ ﴿۱۰۱﴾

و اى كاش كه بازگشتى براى ما بود و از مؤمنان مى‏شديم (۱۰۲)

  

فَلَوْ أَنَّ لَنَا كَرَّةً فَنَكُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ ﴿۱۰۲﴾

حقا در اين [سرگذشت درس] عبرتى است و[لى] بيشترشان مؤمن نبودند (۱۰۳)

  

إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ ﴿۱۰۳﴾

و در حقيقت پروردگار تو همان شكست‏ناپذير مهربان است (۱۰۴)

  

وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ ﴿۱۰۴﴾

قوم نوح پيامبران را تكذيب كردند (۱۰۵)

  

كَذَّبَتْ قَوْمُ نُوحٍ الْمُرْسَلِينَ ﴿۱۰۵﴾

چون برادرشان نوح به آنان گفت آيا پروا نداريد (۱۰۶)

  

إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ نُوحٌ أَلَا تَتَّقُونَ ﴿۱۰۶﴾

من براى شما فرستاده‏اى در خور اعتمادم (۱۰۷)

  

إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ ﴿۱۰۷﴾

از خدا پروا كنيد و فرمانم ببريد (۱۰۸)

  

فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ ﴿۱۰۸﴾

و بر اين [رسالت] اجرى از شما طلب نمى‏كنم اجر من جز بر عهده پروردگار جهانيان نيست (۱۰۹)

  

وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَى رَبِّ الْعَالَمِينَ ﴿۱۰۹﴾

پس از خدا پروا كنيد و فرمانم ببريد (۱۱۰)

  

فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ ﴿۱۱۰﴾

گفتند آيا به تو ايمان بياوريم و حال آنكه فرومايگان از تو پيروى كرده‏اند (۱۱۱)

  

قَالُوا أَنُؤْمِنُ لَكَ وَاتَّبَعَكَ الْأَرْذَلُونَ ﴿۱۱۱﴾

[نوح] گفت به [جزئيات] آنچه مى‏كرده‏اند چه آگاهى دارم (۱۱۲)

  

قَالَ وَمَا عِلْمِي بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَ ﴿۱۱۲﴾

حسابشان اگر درمى‏يابيد جز با پروردگارم نيست (۱۱۳)

  

إِنْ حِسَابُهُمْ إِلَّا عَلَى رَبِّي لَوْ تَشْعُرُونَ ﴿۱۱۳﴾

و من طردكننده مؤمنان نيستم (۱۱۴)

  

وَمَا أَنَا بِطَارِدِ الْمُؤْمِنِينَ ﴿۱۱۴﴾

من جز هشداردهنده‏اى آشكار [بيش] نيستم (۱۱۵)

  

إِنْ أَنَا إِلَّا نَذِيرٌ مُّبِينٌ ﴿۱۱۵﴾

گفتند اى نوح اگر دست برندارى قطعا از [جمله] سنگسارشدگان خواهى بود (۱۱۶)

  

قَالُوا لَئِن لَّمْ تَنتَهِ يَا نُوحُ لَتَكُونَنَّ مِنَ الْمَرْجُومِينَ ﴿۱۱۶﴾

گفت پروردگارا قوم من مرا تكذيب كردند (۱۱۷)

  

قَالَ رَبِّ إِنَّ قَوْمِي كَذَّبُونِ ﴿۱۱۷﴾

ميان من و آنان فيصله ده و من و هر كس از مؤمنان را كه با من است نجات بخش (۱۱۸)

  

فَافْتَحْ بَيْنِي وَبَيْنَهُمْ فَتْحًا وَنَجِّنِي وَمَن مَّعِي مِنَ الْمُؤْمِنِينَ ﴿۱۱۸﴾

پس او و هر كه را در آن كشتى آكنده با او بود رهانيديم (۱۱۹)

  

فَأَنجَيْنَاهُ وَمَن مَّعَهُ فِي الْفُلْكِ الْمَشْحُونِ ﴿۱۱۹﴾

آنگاه باقى‏ماندگان را غرق كرديم (۱۲۰)

  

ثُمَّ أَغْرَقْنَا بَعْدُ الْبَاقِينَ ﴿۱۲۰﴾

قطعا در اين [ماجرا درس] عبرتى بود و[لى] بيشترشان ايمان‏آورنده نبودند (۱۲۱)

  

إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ ﴿۱۲۱﴾

و در حقيقت پروردگار تو همان شكست‏ناپذير مهربان است (۱۲۲)

  

وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ ﴿۱۲۲﴾

عاديان پيامبران [خدا] را تكذيب كردند (۱۲۳)

  

كَذَّبَتْ عَادٌ الْمُرْسَلِينَ ﴿۱۲۳﴾

آنگاه كه برادرشان هود به آنان گفت آيا پروا نداريد (۱۲۴)

  

إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ هُودٌ أَلَا تَتَّقُونَ ﴿۱۲۴﴾

من براى شما فرستاده‏اى در خور اعتمادم (۱۲۵)

  

إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ ﴿۱۲۵﴾

از خدا پروا كنيد و فرمانم ببريد (۱۲۶)

  

فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ ﴿۱۲۶﴾

و بر اين [رسالت] اجرى از شما طلب نمى‏كنم اجر من جز بر عهده پروردگار جهانيان نيست (۱۲۷)

  

وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَى رَبِّ الْعَالَمِينَ ﴿۱۲۷﴾

آيا بر هر تپه‏اى بنايى مى‏سازيد كه [در آن] دست به بيهوده‏كارى زنيد (۱۲۸)

  

أَتَبْنُونَ بِكُلِّ رِيعٍ آيَةً تَعْبَثُونَ ﴿۱۲۸﴾

و كاخهاى استوار مى‏گيريد به اميد آنكه جاودانه بمانيد (۱۲۹)

  

وَتَتَّخِذُونَ مَصَانِعَ لَعَلَّكُمْ تَخْلُدُونَ ﴿۱۲۹﴾

و چون حمله‏ور مى‏شويد [چون] زورگويان حمله‏ور مى‏شويد (۱۳۰)

  

وَإِذَا بَطَشْتُم بَطَشْتُمْ جَبَّارِينَ ﴿۱۳۰﴾

پس از خدا پروا داريد و فرمانم ببريد (۱۳۱)

  

فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ ﴿۱۳۱﴾

و از آن كس كه شما را به آنچه مى‏دانيد مدد كرد پروا داريد (۱۳۲)

  

وَاتَّقُوا الَّذِي أَمَدَّكُم بِمَا تَعْلَمُونَ ﴿۱۳۲﴾

شما را به [دادن] دامها و پسران مدد كرد (۱۳۳)

  

أَمَدَّكُم بِأَنْعَامٍ وَبَنِينَ ﴿۱۳۳﴾

و به [دادن] باغها و چشمه‏ساران (۱۳۴)

  

وَجَنَّاتٍ وَعُيُونٍ ﴿۱۳۴﴾

من از عذاب روزى هولناك بر شما مى‏ترسم (۱۳۵)

  

إِنِّي أَخَافُ عَلَيْكُمْ عَذَابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ ﴿۱۳۵﴾

گفتند خواه اندرز دهى و خواه از اندرزدهندگان نباشى براى ما يكسان است (۱۳۶)

  

قَالُوا سَوَاء عَلَيْنَا أَوَعَظْتَ أَمْ لَمْ تَكُن مِّنَ الْوَاعِظِينَ ﴿۱۳۶﴾

اين جز شيوه پيشينيان نيست (۱۳۷)

  

إِنْ هَذَا إِلَّا خُلُقُ الْأَوَّلِينَ ﴿۱۳۷﴾

و ما عذاب نخواهيم شد (۱۳۸)

  

وَمَا نَحْنُ بِمُعَذَّبِينَ ﴿۱۳۸﴾

پس تكذيبش كردند و هلاكشان كرديم قطعا در اين [ماجرا درس] عبرتى بود و[لى] بيشترشان ايمان‏آورنده نبودند (۱۳۹)

  

فَكَذَّبُوهُ فَأَهْلَكْنَاهُمْ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ ﴿۱۳۹﴾

و در حقيقت پروردگار تو همان شكست‏ناپذير مهربان است (۱۴۰)

  

وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ ﴿۱۴۰﴾

ثموديان پيامبران [خدا] را تكذيب كردند (۱۴۱)

  

كَذَّبَتْ ثَمُودُ الْمُرْسَلِينَ ﴿۱۴۱﴾

آنگاه كه برادرشان صالح به آنان گفت آيا پروا نداريد (۱۴۲)

  

إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ صَالِحٌ أَلَا تَتَّقُونَ ﴿۱۴۲﴾

من براى شما فرستاده‏اى در خور اعتمادم (۱۴۳)

  

إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ ﴿۱۴۳﴾

از خدا پروا كنيد و فرمانم ببريد (۱۴۴)

  

فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ ﴿۱۴۴﴾

و بر اين [رسالت] اجرى از شما طلب نمى‏كنم اجر من جز بر عهده پروردگار جهانيان نيست (۱۴۵)

  

وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَى رَبِّ الْعَالَمِينَ ﴿۱۴۵﴾

آيا شما را در آنچه اينجا داريد آسوده رها مى‏كنند (۱۴۶)

  

أَتُتْرَكُونَ فِي مَا هَاهُنَا آمِنِينَ ﴿۱۴۶﴾

در باغها و در كنار چشمه‏ساران (۱۴۷)

  

فِي جَنَّاتٍ وَعُيُونٍ ﴿۱۴۷﴾

و كشتزارها و خرمابنانى كه شكوفه‏هايشان لطيف است (۱۴۸)

  

وَزُرُوعٍ وَنَخْلٍ طَلْعُهَا هَضِيمٌ ﴿۱۴۸﴾

و هنرمندانه براى خود از كوهها خانه‏هايى مى‏تراشيد (۱۴۹)

  

وَتَنْحِتُونَ مِنَ الْجِبَالِ بُيُوتًا فَارِهِينَ ﴿۱۴۹﴾

از خدا پروا كنيد و فرمانم ببريد (۱۵۰)

  

فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ ﴿۱۵۰﴾

و فرمان افراطگران را پيروى مكنيد (۱۵۱)

  

وَلَا تُطِيعُوا أَمْرَ الْمُسْرِفِينَ ﴿۱۵۱﴾

آنان كه در زمين فساد مى‏كنند و اصلاح نمى‏كنند (۱۵۲)

  

الَّذِينَ يُفْسِدُونَ فِي الْأَرْضِ وَلَا يُصْلِحُونَ ﴿۱۵۲﴾

گفتند قطعا تو از افسون‏شدگانى (۱۵۳)

  

قَالُوا إِنَّمَا أَنتَ مِنَ الْمُسَحَّرِينَ ﴿۱۵۳﴾

تو جز بشرى مانند ما [بيش] نيستى اگر راست مى‏گويى معجزه‏اى بياور (۱۵۴)

  

مَا أَنتَ إِلَّا بَشَرٌ مِّثْلُنَا فَأْتِ بِآيَةٍ إِن كُنتَ مِنَ الصَّادِقِينَ ﴿۱۵۴﴾

گفت اين ماده‏شترى است كه نوبتى از آب او راست و روزى معين نوبت آب شماست (۱۵۵)

  

قَالَ هَذِهِ نَاقَةٌ لَّهَا شِرْبٌ وَلَكُمْ شِرْبُ يَوْمٍ مَّعْلُومٍ ﴿۱۵۵﴾

و به آن گزندى مرسانيد كه عذاب روزى هولناك شما را فرو مى‏گيرد (۱۵۶)

  

وَلَا تَمَسُّوهَا بِسُوءٍ فَيَأْخُذَكُمْ عَذَابُ يَوْمٍ عَظِيمٍ ﴿۱۵۶﴾

پس آن را پى كردند و پشيمان گشتند (۱۵۷)

  

فَعَقَرُوهَا فَأَصْبَحُوا نَادِمِينَ ﴿۱۵۷﴾

آنگاه آنان را عذاب فرو گرفت قطعا در اين [ماجرا] عبرتى است و[لى] بيشترشان ايمان‏آورنده نبودند(۱۵۸)

  

فَأَخَذَهُمُ الْعَذَابُ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ ﴿۱۵۸﴾

و در حقيقت پروردگار تو همان شكست‏ناپذير مهربان است (۱۵۹)

  

وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ ﴿۱۵۹﴾

قوم لوط فرستادگان را تكذيب كردند (۱۶۰)

  

كَذَّبَتْ قَوْمُ لُوطٍ الْمُرْسَلِينَ ﴿۱۶۰﴾

آنگاه برادرشان لوط به آنان گفت آيا پروا نداريد (۱۶۱)

  

إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ لُوطٌ أَلَا تَتَّقُونَ ﴿۱۶۱﴾

من براى شما فرستاده‏اى در خور اعتمادم (۱۶۲)

  

إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ ﴿۱۶۲﴾

از خدا پروا داريد و فرمانم ببريد (۱۶۳)

  

فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ ﴿۱۶۳﴾

و بر اين [رسالت] اجرى از شما طلب نمى‏كنم اجر من جز بر عهده پروردگار جهانيان نيست (۱۶۴)

  

وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَى رَبِّ الْعَالَمِينَ ﴿۱۶۴﴾

آيا از ميان مردم جهان با مردها در مى‏آميزيد (۱۶۵)

  

أَتَأْتُونَ الذُّكْرَانَ مِنَ الْعَالَمِينَ ﴿۱۶۵﴾

و آنچه را پروردگارتان از همسرانتان براى شما آفريده وامى‏گذاريد [نه] بلكه شما مردمى تجاوزكاريد(۱۶۶)

  

وَتَذَرُونَ مَا خَلَقَ لَكُمْ رَبُّكُمْ مِنْ أَزْوَاجِكُم بَلْ أَنتُمْ قَوْمٌ عَادُونَ ﴿۱۶۶﴾

گفتند اى لوط اگر دست برندارى قطعا از اخراج‏شدگان خواهى بود (۱۶۷)

  

قَالُوا لَئِن لَّمْ تَنتَهِ يَا لُوطُ لَتَكُونَنَّ مِنَ الْمُخْرَجِينَ ﴿۱۶۷﴾

گفت به راستى من دشمن كردار شمايم (۱۶۸)

  

قَالَ إِنِّي لِعَمَلِكُم مِّنَ الْقَالِينَ ﴿۱۶۸﴾

پروردگارا مرا و كسان مرا از آنچه انجام مى‏دهند رهايى بخش (۱۶۹)

  

رَبِّ نَجِّنِي وَأَهْلِي مِمَّا يَعْمَلُونَ ﴿۱۶۹﴾

پس او و كسانش را همگى رهانيديم (۱۷۰)

  

فَنَجَّيْنَاهُ وَأَهْلَهُ أَجْمَعِينَ ﴿۱۷۰﴾

جز پيرزنى كه از باقى‏ماندگان [در خاكستر آتش] بود (۱۷۱)

  

إِلَّا عَجُوزًا فِي الْغَابِرِينَ ﴿۱۷۱﴾

سپس ديگران را سخت هلاك كرديم (۱۷۲)

  

ثُمَّ دَمَّرْنَا الْآخَرِينَ ﴿۱۷۲﴾

و بر [سر] آنان بارانى [از آتش گوگرد] فرو ريختيم و چه بد بود باران بيم‏داده‏شدگان (۱۷۳)

  

وَأَمْطَرْنَا عَلَيْهِم مَّطَرًا فَسَاء مَطَرُ الْمُنذَرِينَ ﴿۱۷۳﴾

قطعا در اين [عقوبت] عبرتى است و[لى] بيشترشان ايمان‏آورنده نبودند (۱۷۴)

  

إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ ﴿۱۷۴﴾

و در حقيقت پروردگار تو همان شكست‏ناپذير مهربان است (۱۷۵)

  

وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ ﴿۱۷۵﴾

اصحاب ايكه فرستادگان را تكذيب كردند (۱۷۶)

  

كَذَّبَ أَصْحَابُ الْأَيْكَةِ الْمُرْسَلِينَ ﴿۱۷۶﴾

آنگاه كه شعيب به آنان گفت آيا پروا نداريد (۱۷۷)

  

إِذْ قَالَ لَهُمْ شُعَيْبٌ أَلَا تَتَّقُونَ ﴿۱۷۷﴾

من براى شما فرستاده‏اى در خور اعتمادم (۱۷۸)

  

إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ ﴿۱۷۸﴾

از خدا پروا داريد و فرمانم ببريد (۱۷۹)

  

فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ ﴿۱۷۹﴾

و بر اين [رسالت] اجرى از شما طلب نمى‏كنم اجر من جز بر عهده پروردگار جهانيان نيست (۱۸۰)

  

وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَى رَبِّ الْعَالَمِينَ ﴿۱۸۰﴾

پيمانه را تمام دهيد و از كم‏فروشان مباشيد (۱۸۱)

  

أَوْفُوا الْكَيْلَ وَلَا تَكُونُوا مِنَ الْمُخْسِرِينَ ﴿۱۸۱﴾

و با ترازوى درست بسنجيد (۱۸۲)

  

وَزِنُوا بِالْقِسْطَاسِ الْمُسْتَقِيمِ ﴿۱۸۲﴾

و از ارزش اموال مردم مكاهيد و در زمين سر به فساد بر مداريد (۱۸۳)

  

وَلَا تَبْخَسُوا النَّاسَ أَشْيَاءهُمْ وَلَا تَعْثَوْا فِي الْأَرْضِ مُفْسِدِينَ ﴿۱۸۳﴾

و از آن كس كه شما و خلق [انبوه] گذشته را آفريده است پروا كنيد (۱۸۴)

  

وَاتَّقُوا الَّذِي خَلَقَكُمْ وَالْجِبِلَّةَ الْأَوَّلِينَ ﴿۱۸۴﴾

گفتند تو واقعا از افسون‏شدگانى (۱۸۵)

  

قَالُوا إِنَّمَا أَنتَ مِنَ الْمُسَحَّرِينَ ﴿۱۸۵﴾

و تو جز بشرى مانند ما [بيش] نيستى و قطعا تو را از دروغگويان مى‏دانيم (۱۸۶)

  

وَمَا أَنتَ إِلَّا بَشَرٌ مِّثْلُنَا وَإِن نَّظُنُّكَ لَمِنَ الْكَاذِبِينَ ﴿۱۸۶﴾

پس اگر از راستگويانى پاره‏اى از آسمان بر [سر] ما بيفكن (۱۸۷)

  

فَأَسْقِطْ عَلَيْنَا كِسَفًا مِّنَ السَّمَاءِ إِن كُنتَ مِنَ الصَّادِقِينَ ﴿۱۸۷﴾

[شعيب] گفت پروردگارم به آنچه مى‏كنيد داناتر است (۱۸۸)

  

قَالَ رَبِّي أَعْلَمُ بِمَا تَعْمَلُونَ ﴿۱۸۸﴾

پس او را تكذيب كردند و عذاب روز ابر [آتشبار] آنان را فرو گرفت به راستى آن عذاب روزى هولناك بود(۱۸۹)

  

فَكَذَّبُوهُ فَأَخَذَهُمْ عَذَابُ يَوْمِ الظُّلَّةِ إِنَّهُ كَانَ عَذَابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ ﴿۱۸۹﴾

قطعا در اين [عقوبت درس] عبرتى است و[لى] بيشترشان ايمان آورنده نبودند (۱۹۰)

  

إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ ﴿۱۹۰﴾

و در حقيقت پروردگار تو همان شكست‏ناپذير مهربان است (۱۹۱)

  

وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ ﴿۱۹۱﴾

و راستى كه اين [قرآن] وحى پروردگار جهانيان است (۱۹۲)

  

وَإِنَّهُ لَتَنزِيلُ رَبِّ الْعَالَمِينَ ﴿۱۹۲﴾

روح الامين آن را بر دلت نازل كرد (۱۹۳)

  

نَزَلَ بِهِ الرُّوحُ الْأَمِينُ ﴿۱۹۳﴾

تا از [جمله] هشداردهندگان باشى (۱۹۴)

  

عَلَى قَلْبِكَ لِتَكُونَ مِنَ الْمُنذِرِينَ ﴿۱۹۴﴾

به زبان عربى روشن (۱۹۵)

  

بِلِسَانٍ عَرَبِيٍّ مُّبِينٍ ﴿۱۹۵﴾

و [وصف] آن در كتابهاى پيشينيان آمده است (۱۹۶)

  

وَإِنَّهُ لَفِي زُبُرِ الْأَوَّلِينَ ﴿۱۹۶﴾

آيا براى آنان اين خود دليلى روشن نيست كه علماى بنى‏اسرائيل از آن اطلاع دارند (۱۹۷)

  

أَوَلَمْ يَكُن لَّهُمْ آيَةً أَن يَعْلَمَهُ عُلَمَاء بَنِي إِسْرَائِيلَ ﴿۱۹۷﴾

و اگر آن را بر برخى از غير عرب زبانان نازل مى‏كرديم (۱۹۸)

  

وَلَوْ نَزَّلْنَاهُ عَلَى بَعْضِ الْأَعْجَمِينَ ﴿۱۹۸﴾

و پيامبر آن را برايشان مى‏خواند به آن ايمان نمى‏آوردند (۱۹۹)

  

فَقَرَأَهُ عَلَيْهِم مَّا كَانُوا بِهِ مُؤْمِنِينَ ﴿۱۹۹﴾

اين گونه در دلهاى گناهكاران [انكار را] راه مى‏دهيم (۲۰۰)

  

كَذَلِكَ سَلَكْنَاهُ فِي قُلُوبِ الْمُجْرِمِينَ ﴿۲۰۰﴾

كه به آن نگروند تا عذاب پردرد را ببينند (۲۰۱)

  

لَا يُؤْمِنُونَ بِهِ حَتَّى يَرَوُا الْعَذَابَ الْأَلِيمَ ﴿۲۰۱﴾

كه به طور ناگهانى در حالى كه بى‏خبرند بديشان برسد (۲۰۲)

  

فَيَأْتِيَهُم بَغْتَةً وَهُمْ لَا يَشْعُرُونَ ﴿۲۰۲﴾

و بگويند آيا مهلت‏خواهيم يافت (۲۰۳)

  

فَيَقُولُوا هَلْ نَحْنُ مُنظَرُونَ ﴿۲۰۳﴾

پس آيا عذاب ما را به شتاب مى‏خواهند (۲۰۴)

  

أَفَبِعَذَابِنَا يَسْتَعْجِلُونَ ﴿۲۰۴﴾

مگر نمى‏دانى كه اگر سالها آنان را برخوردار كنيم (۲۰۵)

  

أَفَرَأَيْتَ إِن مَّتَّعْنَاهُمْ سِنِينَ ﴿۲۰۵﴾

و آنگاه آنچه كه [بدان] بيم داده مى‏شوند بديشان برسد (۲۰۶)

  

ثُمَّ جَاءهُم مَّا كَانُوا يُوعَدُونَ ﴿۲۰۶﴾

آنچه از آن برخوردار مى‏شدند به كارشان نمى‏آيد [و عذاب را از آنان دفع نمى‏كند] (۲۰۷)

  

مَا أَغْنَى عَنْهُم مَّا كَانُوا يُمَتَّعُونَ ﴿۲۰۷﴾

و هيچ شهرى را هلاك نكرديم مگر آنكه براى آن هشداردهندگانى بود (۲۰۸)

  

وَمَا أَهْلَكْنَا مِن قَرْيَةٍ إِلَّا لَهَا مُنذِرُونَ ﴿۲۰۸﴾

[تا آنان را] تذكر [دهند] و ما ستمكار نبوده‏ايم (۲۰۹)

  

ذِكْرَى وَمَا كُنَّا ظَالِمِينَ ﴿۲۰۹﴾

و شيطانها آن را فرود نياورده‏اند (۲۱۰)

  

وَمَا تَنَزَّلَتْ بِهِ الشَّيَاطِينُ ﴿۲۱۰﴾

و آنان را نسزد و نمى‏توانند [وحى كنند] (۲۱۱)

  

وَمَا يَنبَغِي لَهُمْ وَمَا يَسْتَطِيعُونَ ﴿۲۱۱﴾

در حقيقت آنها از شنيدن معزول [و محروم]اند (۲۱۲)

  

إِنَّهُمْ عَنِ السَّمْعِ لَمَعْزُولُونَ ﴿۲۱۲﴾

پس با خدا خداى ديگر مخوان كه از عذاب‏شدگان خواهى شد (۲۱۳)

  

فَلَا تَدْعُ مَعَ اللَّهِ إِلَهًا آخَرَ فَتَكُونَ مِنَ الْمُعَذَّبِينَ ﴿۲۱۳﴾

و خويشان نزديكت را هشدار ده (۲۱۴)

  

وَأَنذِرْ عَشِيرَتَكَ الْأَقْرَبِينَ ﴿۲۱۴﴾

و براى آن مؤمنانى كه تو را پيروى كرده‏اند بال خود را فرو گستر (۲۱۵)

  

وَاخْفِضْ جَنَاحَكَ لِمَنِ اتَّبَعَكَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ ﴿۲۱۵﴾

و اگر تو را نافرمانى كردند بگو من از آنچه مى‏كنيد بيزارم (۲۱۶)

  

فَإِنْ عَصَوْكَ فَقُلْ إِنِّي بَرِيءٌ مِّمَّا تَعْمَلُونَ ﴿۲۱۶﴾

و بر [خداى] عزيز مهربان توكل كن (۲۱۷)

  

وَتَوَكَّلْ عَلَى الْعَزِيزِ الرَّحِيمِ ﴿۲۱۷﴾

آن كس كه چون [به نماز] برمى‏خيزى تو را مى‏بيند (۲۱۸)

  

الَّذِي يَرَاكَ حِينَ تَقُومُ ﴿۲۱۸﴾

و حركت تو را در ميان سجده‏كنندگان [مى‏نگرد] (۲۱۹)

  

وَتَقَلُّبَكَ فِي السَّاجِدِينَ ﴿۲۱۹﴾

او همان شنواى داناست (۲۲۰)

  

إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ ﴿۲۲۰﴾

آيا شما را خبر دهم كه شياطين بر چه كسى فرود مى‏آيند (۲۲۱)

  

هَلْ أُنَبِّئُكُمْ عَلَى مَن تَنَزَّلُ الشَّيَاطِينُ ﴿۲۲۱﴾

بر هر دروغزن گناهكارى فرود مى‏آيند (۲۲۲)

  

تَنَزَّلُ عَلَى كُلِّ أَفَّاكٍ أَثِيمٍ ﴿۲۲۲﴾

كه [دزدانه] گوش فرا مى‏دارند و بيشترشان دروغگويند (۲۲۳)

  

يُلْقُونَ السَّمْعَ وَأَكْثَرُهُمْ كَاذِبُونَ ﴿۲۲۳﴾

و شاعران را گمراهان پيروى مى‏كنند (۲۲۴)

  

وَالشُّعَرَاء يَتَّبِعُهُمُ الْغَاوُونَ ﴿۲۲۴﴾

آيا نديده‏اى كه آنان در هر واديى سرگردانند (۲۲۵)

  

أَلَمْ تَرَ أَنَّهُمْ فِي كُلِّ وَادٍ يَهِيمُونَ ﴿۲۲۵﴾

و آنانند كه چيزهايى مى‏گويند كه انجام نمى‏دهند (۲۲۶)

  

وَأَنَّهُمْ يَقُولُونَ مَا لَا يَفْعَلُونَ ﴿۲۲۶﴾

مگر كسانى كه ايمان آورده و كارهاى شايسته كرده و خدا را بسيار به ياد آورده و پس از آنكه مورد ستم قرار گرفته‏اند يارى خواسته‏اند و كسانى كه ستم كرده‏اند به زودى خواهند دانست به كدام بازگشتگاه برخواهند گشت (۲۲۷)

  

إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَذَكَرُوا اللَّهَ كَثِيرًا وَانتَصَرُوا مِن بَعْدِ مَا ظُلِمُوا وَسَيَعْلَمُ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَيَّ مُنقَلَبٍ يَنقَلِبُونَ ﴿۲۲۷﴾
نظر شما




حاصل جمع را بنویسید : بعلاوه






*حاصل جمع را بنویسید : بعلاوه



تعداد نمایش : ۱۰۴۹
تاریخ : 30 مرداد 1390

دسته بندی

برچسب ها



مطالب

گالری

{ DOWNLOAD_DOWNLOAD }

{ NEWS_NEWS }

{ FILM_FILM }

123
Bootstrap Slider

Copyrightes 2014 By RVKP CO. All Rightes Reserved