عکس هنرپیشه ها

  یه گزارش افکارنیوز به نقل از ایسنا، براي بازيگران هاليوود كه اغلب در صفحات اول سينماها و مجلات خودنمايي مي‌كنند، تنها ظاهر و فيزيك مناسب كافي نيست، خيلي از اين بازيگران كه اغلب دغدغه زيادي در زندگي شخصي‌شان داشته‌اند در دانشگاه‌هاي طراز اول آمريكا از هاروارد گرفته تا ييل تحصيل كرده و موفق به كسب مدارك عالي نيز شده‌اند. اين در حالي است كه خيلي‌هاي ديگر نيز نتوانستند در زمينه تحصيلات دانشگاهي به جايي برسند.

از جمله مشاهيري كه نتوانستند تحصيلات دانشگاهي داشته باشند، مي‌توان به تام هنكس و مادونا اشاره كرد كه هر كدام ساليانه بيش از ۷۰ ميليون دلار درآمد دارند.

به نقل از مجله فوربس، روند تحصيلات دانشگاهي در بين بازيگران هاليوود با كاهش روبرو بوده است و در ساليان اخير اين افراد كه در جامعه به عنوان الگو از آنان ياد مي‌شود نتوانستند در زمينه اخذ مدرك دانشگاهي موفق باشند.

از سوي ديگر در اين بين بازيگران بزرگ هاليوودي بوده‌اند كه توانستند در عرصه دانشگاهي ورود كرده و به موفقيت نيز دست يابند. اين نشريه در گزارشي به بررسي تحصيلات دانشگاهي بين چند تن از بازيگران هاليوود در جامعه دانشگاهي شرق آمريكا پرداخته است. بررسي كه مي‌تواند براي خيلي‌ها جالب باشد كه بدانند بازيگران بزرگ هاليوود در تحصيلات دانشگاهي به چه توفيقي دست يافتند.

۱- ناتالي پورتمن (دانشگاه هاروارد ۲۰۰۳)

 

برنده جايزه اسكار براي فيلم «قوي سياه» علاقه زيادي به تحصيلات دانشگاهي دارد. وي فارغ‌التحصيل روان‌شناسي از دانشگاه بزرگ هاروارد است. وي در گفت‌وگو‌ با نيويورك پست گفته است تمايل داشته با رها كردن بازيگري، فقط روي درس و دانشگاه تمركز كنند. وي اصلا نمي‌ترسد كه درسش به حرفه او آسيب برساند. وي اعلام كرده است ترجيح مي‌دهد يك فرد آكادميك باشد تا يك سوپراستار!

۲-اليزابت شو (دانشگاه هاروارد ۲۰۰۰)

 

وي قبل از اينكه بازيگري تمام تمركز او را معطوف كند در هاروارد تحصيل كرده اما به يكباره درس را كنار گذاشت و براي فيلم «ترك لاس وگاس» نامزد دريافت اسكار شد و بعد از اينكه مجددا برنامه‌ كاري او خلوت شد به دانشگاه هاروارد برگشت تا تحصيلات خود را تكميل كند كه البته موفق نيز شد.

۳_ ادوارد نورتون (دانشگاه ييل ۱۹۹۱)

 

بازيگر فيلم «Fight Club» همراه ديگر دوستان بازيگرش پل جياماتي و ران ليوينگستون هر سه در دانشگاه ييل تحصيل كرده‌اند و هر سه در چندين فيلم مشترك نيز باهم همكاري داشته‌اند. وي ليسانس تاريخ دارد و دو بار نامزد دريافت اسكار شد.

۴_ آرماندا پيت (دانشگاه كلمبيا ۱۹۹۴)

 

وي نيز كارشناس تاريخ از دانشگاه كلمبيا است و با خاتمه درسش به كلاس‌هاي بازيگري رفت و اكنون تمام تمركزش روي بازيگري است.

۵_ تامي لي جونز (دانشگاه هاروارد ۱۹۶۹)

 

او خاطرات خوبي از دانشگاه هاروارد دارد. در سال اول با آل‌گور، معاون سابق رييس‌جمهور آمريكا هم كلاس بود. در سال ۱۹۶۸ در تيم فوتبال دانشگاه هاروارد هم عضو بود كه در رقابت‌هاي دانشگاهي بدون باخت قهرمان شدند. وي حتي با اين همه مشغله دانشگاه را فراموش نكرد و در رشته زبان انگليسي كارشناس شد.

۶_ پل جياماتي (دانشگاه ييل ۱۹۹۴ و ۱۹۸۹)

 

بازيگر نامزد اسكار آنقدر درس و دانشگاه را دوست داشت كه دو بار به دانشگاه رفت! يك بار در رشته زبان انگليسي در هاروارد ليسانس گرفت و چند سال بعد مجددا در رشته هنرهاي زيبا دانشكده تئاتر دانشگاه هاروارد فارغ‌التحصيل شد.

۷_ متئو فاكس (دانشگاه كلمبيا ۱۹۸۹)

 

بازيگر مرد فيلم لاست، سرنوشت متفاوتي داشت. وي كه در رشته اقتصاد در دانشگاه كلمبيا مدرك گرفت. فكرش را هم نمي‌كرد روزي بازيگر شود.

۸_ جيمز فرانكو (دانشگاه كلمبيا ۲۰۱۰)

 

در دوران دانشگاهي وي هميشه شاگرد اول بود. او در دانشگاه كلمبيا فارغ‌‌التحصيل شد. سپس با شركت در مركز آموزش عالي بروكلين كالج در كلاس‌هاي شعر ثبت‌نام كرد و اكنون درگير كسب مدرك دكتري خود از دانشگاه ييل است. جالب است بدانيد او همزمان در فيلمنامه‌نويسي، بازيگري و كارگرداني نيز فعال بوده است!

۹_ مگي جيلنهال (دانشگاه كلمبيا ۱۹۹۹)

 

اگرچه وي در خانواده كاملا سينمايي به دنيا آمد اما با رفتن به نيويورك در دانشگاه كلمبيا در رشته ادبيات شرق به كسب علم پرداخت و برخلاف برادرش كه دانشگاه را نيمه كاره رها كرد، وي موفق به فارغ‌التحصيلي شد.

۱۰_ مريل استريپ (دانشگاه ييل ۱۹۷۵)

 

و سرانجام مريل استريپ، كاري هست او نتواند انجام دهد؟ ۱۷ بار نامزدي اسكار و سه بار برنده اسكار فقط گوشه‌اي از كارنامه درخشان اوست. وي در دانشگاه ييل در رشته نمايش‌نامه درس خوانده و هميشه جزو شاگردان ممتاز رشته خود بوده و در نمايشنامه موزيكال شكسپير نيز به ايفاي نقش پرداخته است.

اين گزارش نشان مي‌دهد مشهور شدن هيچ تناقضي با درس خواندن در سطوح عالي و دانشگاهي ندارد.

جمزهوران يكي از روان‌شناسان با بررسي موضوع آموزش عالي در بين بازيگران و بت ساختن مردم از آنان به نكات جالبي اشاره مي‌كند.

وي مدعي شده است تحصيلات آكادميك در رزومه بازيگران چندان مهم نيست و براي بازيگر شدن نيازي به داشتن تحصيلات دانشگاهي نيست، در واقع با دو قطب مهارت‌گرا و آموزش‌گرا روبرو هستيم و اين محور به جاي اينكه در مراكز واقع شود كاملا مهارت‌گرا شده است و اين جاي سوال دارد.